Przepływ informacji pomiędzy koniem a jeźdźcem realizowany jest za pośrednictwem tzw. pomocy jeździeckich czyli specjalnego języka komunikacji niewerbalnej. Pomoce jeździeckie są sygnałami przekazywanymi przez jeźdźca dzięki, którym oddziałuje on na wierzchowca celem nakłonienia go do wykonywania wymaganych poleceń. Język jeździecki posiada swoją częstotliwość, intonacje i budowę.
Pomoce jeździeckie dzieli się na naturalne pomoce jeździeckie oraz sztuczne pomoce jeździeckie. Pomoce naturalne skupiają się na bezpośrednim działaniu ciała jeźdźca na wierzchowca. Pomoce sztuczne polegają na wzmocnieniu wydawanych poleceń przez jeźdźca.
Pomoce naturalne
Konia ujeżdża się głównie przy wykorzystaniu 4 pomocy jeździeckich, którymi są dosiad, łydki, ręce oraz polecenia głosowe. Ruch łydek nakazuje wierzchowcowi ruch do przodu lub w bok. Najsilniejsze działanie łydki występuje w okolicy popręgu im łydka jest dalej przesunięta do tyłu tym słabszy bodziec przekazujemy wierzchowcowi. Trzeba mieć na uwadze aby ucisk łydki nie był zbyt mocny gdyż zbytnio mocny ucisk zmniejsza sygnał przekazywany koniowi.
Dosiad
Prawidłowy dosiad wierzchowca zapewnia bezpieczną i wygodną jazdę. Najważniejsze przy tym jest aby mieć dobrze dobrane siodło. Warto w tym celu wykorzystać usługę saddle fittingu podczas jego zakupu. Jeździec musi stale mieć równowagę w siodle i zsynchronizować swoje ruchy z ruchem konia. Dosiad ma wpływ na kierunek ruchu konia. Ma również duży wpływ na szerokość wykroku. Rozróżnić można dwa rodzaje dosiadu. Dosiad ujeżdżeniowy i półsiad.
Dosiad ujeżdżeniowy polega na oparciu się na kości łonowej oraz kościach kulszowych. Jeździec siedzi w najgłębszym punkcie siodła. Kluczowym elementem prawidłowego dosiadu ujeżdżeniowego jest prosta sylwetka z głową skierowaną do przodu, z łokciami przy ciele. Miednica musi nadążać za ruchami konia. Kolana muszą przylegać do siodła i być lekko podgięte.
Półsad
Polega na dociążeniu końskiego grzbietu. Sylwetka jeźdźca jest lekko pochylona w przód. Nogi są twardo ułożone w strzemionach a jeździec jest głęboko osadzony w siodle. Półsiad wykorzystywany jest najczęściej podczas wykonywania skoków przez przeszkody.
Ręce (wodze)
Wodze zapewniają panowanie nad pyskiem konia a przez to jeździec ma możliwość oddziaływać na reakcje wierzchowca. Należy pamiętać aby nie stosować zbyt dużej siły przy używaniu wodzy, gdyż w ten sposób sprawimy ból wierzchowcowi a ten zareaguje przeciwnie do naszych oczekiwań. Wykorzystywanie wodzy powinno odbywać się tylko wraz z użyciem pozostałych pomocy jeździeckich gdyż w przeciwnym wypadku nie spowoduje to założonego skutku. Wodze nigdy nie mogą być skręcone, powinny być mocno trzymane. Poprzez wodze możemy dać wierzchowcowi bodziec do zwolnienia lub do zmiany kierunku jazdy.
Głos
Dopełnieniem naturalnych pomocy jeździeckich jest głos jeźdźca. Koń bardzo dobrze wyczuwa intonację głosu, jak również jest w stanie nauczyć się prostych komend. Wykorzystywanie głosu pomaga wzmocnić oddziaływanie innych pomocy jeździeckich.
Sztuczne pomoce
Do sztucznych pomocy jeździeckich zalicza się ostrogi oraz palcat. Ostrogi są metalowymi mocowaniami przyczepianymi do obuwia jeźdźca, które pomagają wzmocnić oddziaływanie pomocy jeździeckiej łydek. Szpicruta nazywana także palcatem jest swoistego rodzaju batem.
Stosowanie pomocy sztucznych nie jest wskazane ze względu na możliwość sprawienia bólu wierzchowcowi. Jeżeli jednak wykorzystuje się pomoce sztuczne należy używać ich z dużym wyczuciem.